Kineziometrija je kineziologijska disciplina koja se bavi problemima merenja svih za kineziologiju važnih antropoloških karakteristika i sposobnosti. Ona proučava zakonitosti, modele i metode teorije merenja primenjenih na merenja i procene kinezioloških fenomena.
Kineziometrija spada u područje teorije merenja, koje je postalo veoma važna naučna disciplina u svetu. Naravno, u tom području problemi kineziometrije su relativno skorijeg datuma, dok su ostali problemi raznih vrsta merenja u različitim prirodnim i društvenim naukama stariji i dominantniji. Kineziometrija razmatra problematiku vezanu za primenu saznanja iz teorije merenja u kineziološkim istraživanjima.
Kineziometrija koristi u velikoj meri razne statističke metode i tehnike, pa se susreće sa brojnim problemima, koji se mogu rešavati i najobičnijom primenom elementarnih statističkih procedura (npr. definisanje statističkih karakteristika motoričkog testa, položaj rezultata ispitanika u odgovarajućoj motoričkoj varijabli u odnosu na ostale ispitanike i dr., određivanje raznih koeficijenata korelacije, razne univarijatne i multivarijatne analize podataka motoričkih testiranja i sl). Međutim, pored tih problema, koji su bazični problemi, postoje i specifični problemi vezani za realne kineziometrijske potrebe projektovanja, realizacije i analize kinezioloških istraživanja.
Kineziometrija se bavi sledećim bazičnim problemima:
– formalnim modelima merenja,
– standardizacijom uslova merenja, posebno motoričkih,
– konstrukcijom testova i baterije testova, posebno motoričkih,
– postupcima za određivanje metrijskih karakteristika mernih instrumenata, posebno motoričkih,
– proverom odgovarajućih modela karakteristika i sposobnosti na raznim uzorcima ispitanika, posebno motoričkih sposobnosti.
Naravno da listom ovih problema nisu iscrpljeni svi mogući problemi u domenu kineziometrije i kineziološke metodologije, koji se javljaju pri projektovanju, organizaciji i kontroli pri realizaciji kinezioloških istraživanja, jer nova shvatanja, saznanja i inovacije opovrgavaju ranija i sadašnja, proširuju ih i produbljuje, zamenjuju i modifikuju.
U sportu se javlja nekoliko grupa problema koje želimo rešavati na što bolji način. Za naučno-istraživački rad interesantni su sledeći problemi:
a) usmeravanje dece u za njih najprimereniju sportsku disciplinu,
b) izbor nadarenih za aktivno i intenzivno bavljenje odgovarajućim sportskim aktivnostima,
c) transformisanje sposobnosti i karakteristika sportista i
d) prognoziranje njihovih sportske rezultate.